Zalecane dawki terapeutyczne witaminy D (stosuje się tylko w przypadku stwierdzonego deficytu witaminy D przez krótki okres): 1000 IU/dobę (25 µg/dobę) — noworodki 1000–3000 IU/dobę (25–75 µg/dobę) zależnie od masy ciała — niemowlęta 3000–5000 IU/dobę (75–125 µg/dobę) zależnie od masy ciała — dzieci i nastolatki w wieku 1–18 lat 7000–10 000 IU/dobę (175–250 µg/dobę) zależnie od masy ciała — dorośli i osoby w wieku podeszłym.
Przelicznik j.m. (IU) na mcg w przypadku wit.D:
1 mcg = 40 j.m. 10 mcg = 0.01 mg 10 mcg = 400 j.m. 25 mcg = 1000 j.m. 50 mcg = 2000 j.m. wit.D
Dla poniższych grup ryzyka deficytu witaminy D ustalane są odrębne wytyczne dot. suplementacji witaminy D: – noworodki urodzone przedwcześnie, – otyłe dzieci, – otyła młodzież, – otyli dorośli, – otyli seniorzy, – osoby starsze, – ciemnoskóre osoby dorosłe, – pracownicy zmian nocnych.
Obecne wytyczne (Wytyczne suplementacji witaminą D dla Europy Środkowej) mówią o konkretnych dawkach witaminy, jakie powinniśmy przyjmować nawet, gdy nie stwierdza się jej niedoborów. Noworodki i niemowlęta: 1) od urodzenia do 6. miesiąca życia: – niemowlęta karmione piersią – dawką 400 IU/dobę – karmione mlekiem modyfikowanym – 400 IU/dobę( łącznie z diety oraz suplementów) 2) między 6. a 12. miesiącem życia dawka 400–600 IU/dobę w zależności od ilości witaminy D dostarczanej z pokarmem. Dzieci i nastolatki (1–18 lat): – 600-1000 IU/dobę zależne od masy ciała w okresie od września do kwietnia lub przez cały rok, jeśli synteza skórna jest niewystarczająca. Dorośli (pow.18 rż.) – dawka 800-2000 IU/dobę zależnie od masy ciała w okresie od września do kwietnia lub przez cały rok, jeśli synteza skórna jest niewystarczająca. U wszystkich osób powyżej 65.rż. przez cały rok.
Według wytycznych optymalne stężenie 25(OH)D powinno mieścić się pomiędzy 30 a 50 ng/ml (przypuszcza się, że większość laboratoriów podaje nadal stężenie 20 ng/ml jako dolną granicę normy). Warto podkreślić, że stężenie wyższe – 50-100 uznaje się za wysokie, ale dopiero stężenie powyżej 100 ng/ml uznaję się za potencjalnie toksyczne, a powyżej 200 ng/ml za toksyczne. W literaturze naukowej można znaleźć liczne zalecenia, by utrzymywać 25(OH)D na poziomie wyższym niż 40 ng/ml przez cały rok.
Niektórzy uważają, że wysokość dawki profilaktycznej powinna być uzależniona nie tylko od masy ciała, wchłanialności, ale też od ilość 25(OH)D w organizmie. NORMA wg różnych autorów ma szeroką rozpiętość (30-50-100). Najlepiej monitorować poziom 25(OH)D i w zależności od sytuacji zwiększyć/zmniejszyć dawkę. Na przykład dr Sarfraz Zaidi stara się utrzymywać poziomy witaminy D u swoich pacjentów w granicach 50-100 ng/ml. Swoim pacjentom przy poziomie 30-40 ng/ml zaleca dawkę 7.500 j.m. / dobę, a przy poziomie 41-50 ng/ml dawka 5.000 j.m. /dobę. – dawki dla pacjentów o masie ciała 70 kg.
Decyzję o wysokości dawki witaminy D3 warto skonsultować z lekarzem, który na bieżąco śledzi doniesienia o wit. D. Zwłaszcza w przypadku np. nadczynności przytarczyc (z powodu długoletniego niedoboru D3) – u takich pacjentów niekontrolowana suplementacja wywołać może wzrost stężenia wapnia w surowicy, a zatem zwiększyć ryzyko kamicy nerkowej, żółciowej i chorób trzustki.
WIDAMINA D
Zalecane dawki terapeutyczne witaminy D (stosuje się tylko w przypadku stwierdzonego deficytu witaminy D przez krótki okres):
1000 IU/dobę (25 µg/dobę) — noworodki
1000–3000 IU/dobę (25–75 µg/dobę) zależnie od masy ciała — niemowlęta
3000–5000 IU/dobę (75–125 µg/dobę) zależnie od masy ciała — dzieci i nastolatki w wieku 1–18 lat
7000–10 000 IU/dobę (175–250 µg/dobę) zależnie od masy ciała — dorośli i osoby w wieku podeszłym.
Przelicznik j.m. (IU) na mcg w przypadku wit.D:
1 mcg = 40 j.m.
10 mcg = 0.01 mg
10 mcg = 400 j.m.
25 mcg = 1000 j.m.
50 mcg = 2000 j.m. wit.D
Dla poniższych grup ryzyka deficytu witaminy D ustalane są odrębne wytyczne dot. suplementacji witaminy D:
– noworodki urodzone przedwcześnie,
– otyłe dzieci,
– otyła młodzież,
– otyli dorośli,
– otyli seniorzy,
– osoby starsze,
– ciemnoskóre osoby dorosłe,
– pracownicy zmian nocnych.
Obecne wytyczne (Wytyczne suplementacji witaminą D dla Europy Środkowej) mówią o konkretnych dawkach witaminy, jakie powinniśmy przyjmować nawet, gdy nie stwierdza się jej niedoborów.
Noworodki i niemowlęta:
1) od urodzenia do 6. miesiąca życia:
– niemowlęta karmione piersią – dawką 400 IU/dobę
– karmione mlekiem modyfikowanym – 400 IU/dobę( łącznie z diety oraz suplementów)
2) między 6. a 12. miesiącem życia dawka 400–600 IU/dobę w zależności od ilości witaminy D dostarczanej z pokarmem.
Dzieci i nastolatki (1–18 lat):
– 600-1000 IU/dobę zależne od masy ciała w okresie od września do kwietnia lub przez cały rok, jeśli synteza skórna jest niewystarczająca.
Dorośli (pow.18 rż.)
– dawka 800-2000 IU/dobę zależnie od masy ciała w okresie od września do kwietnia lub przez cały rok, jeśli synteza skórna jest niewystarczająca. U wszystkich osób powyżej 65.rż. przez cały rok.
Według wytycznych optymalne stężenie 25(OH)D powinno mieścić się pomiędzy 30 a 50 ng/ml (przypuszcza się, że większość laboratoriów podaje nadal stężenie 20 ng/ml jako dolną granicę normy). Warto podkreślić, że stężenie wyższe – 50-100 uznaje się za wysokie, ale dopiero stężenie powyżej 100 ng/ml uznaję się za potencjalnie toksyczne, a powyżej 200 ng/ml za toksyczne. W literaturze naukowej można znaleźć liczne zalecenia, by utrzymywać 25(OH)D na poziomie wyższym niż 40 ng/ml przez cały rok.
Niektórzy uważają, że wysokość dawki profilaktycznej powinna być uzależniona nie tylko od masy ciała, wchłanialności, ale też od ilość 25(OH)D w organizmie. NORMA wg różnych autorów ma szeroką rozpiętość (30-50-100). Najlepiej monitorować poziom 25(OH)D i w zależności od sytuacji zwiększyć/zmniejszyć dawkę. Na przykład dr Sarfraz Zaidi stara się utrzymywać poziomy witaminy D u swoich pacjentów w granicach 50-100 ng/ml. Swoim pacjentom przy poziomie 30-40 ng/ml zaleca dawkę 7.500 j.m. / dobę, a przy poziomie 41-50 ng/ml dawka 5.000 j.m. /dobę. – dawki dla pacjentów o masie ciała 70 kg.
Decyzję o wysokości dawki witaminy D3 warto skonsultować z lekarzem, który na bieżąco śledzi doniesienia o wit. D. Zwłaszcza w przypadku np. nadczynności przytarczyc (z powodu długoletniego niedoboru D3) – u takich pacjentów niekontrolowana suplementacja wywołać może wzrost stężenia wapnia w surowicy, a zatem zwiększyć ryzyko kamicy nerkowej, żółciowej i chorób trzustki.
ZRODLA
– http://blog.siegnijpozdrowie.org/2015/06/zatrzymaj-mlodosc-zyj-bez-chorob.html